Τι Είναι η Πνευμονία;

Η πνευμονία είναι μια λοίμωξη που προσβάλλει τους πνεύμονες και κάνει τα μικρά “σακουλάκια” στους πνεύμονες (τις κυψελίδες) να γεμίσουν με υγρό ή πύον. Αυτό δυσκολεύει την αναπνοή και μπορεί να προκαλέσει βήχα, πυρετό, ρίγη και πόνο στο στήθος.

Η πνευμονία μπορεί να είναι ελαφριά ή πολύ σοβαρή, ακόμη και απειλητική για τη ζωή. Κάποιοι άνθρωποι κινδυνεύουν περισσότερο, όπως τα βρέφη, οι ηλικιωμένοι και όσοι έχουν αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα. Η σοβαρότητα της νόσου εξαρτάται από το πώς αντιδρά το σώμα μας και τον τύπο των μικροοργανισμών που προκαλούν τη λοίμωξη.

Παθοφυσιολογία της Πνευμονίας

Η πνευμονία προκαλείται όταν μικροοργανισμοί, όπως βακτήρια, ιοί ή μύκητες, εισέρχονται στους πνεύμονες και προκαλούν φλεγμονή. Συνήθως, οι μικροοργανισμοί αυτοί εισέρχονται μέσω της εισπνοής από τον αέρα ή από τον φάρυγγα, ειδικά όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του ατόμου είναι αδύναμο. Η φλεγμονώδης αντίδραση που ακολουθεί προκαλεί τη συσσώρευση υγρού και κυττάρων του ανοσοποιητικού στις κυψελίδες, όπου φυσιολογικά γίνεται η ανταλλαγή αερίων.

Οι κυψελίδες γεμίζουν με υγρό και φλεγμονώδη κύτταρα, κάτι που εμποδίζει τη σωστή ανταλλαγή οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την υποξαιμία (χαμηλά επίπεδα οξυγόνου στο αίμα), που μπορεί να προκαλέσει δύσπνοια.

Η σοβαρότητα της πνευμονίας εξαρτάται από τον τύπο του μικροοργανισμού, την έκταση της λοίμωξης και την ανταπόκριση του οργανισμού. Σε σοβαρές περιπτώσεις, η φλεγμονή μπορεί να επηρεάσει μεγάλες περιοχές των πνευμόνων, οδηγώντας σε αναπνευστική ανεπάρκεια και την ανάγκη για νοσηλεία ή ακόμα και μηχανική υποστήριξη της αναπνοής.

Παράγοντες Κινδύνου για την Πνευμονία

Ορισμένοι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν πνευμονία λόγω διάφορων παραγόντων που επηρεάζουν την ικανότητα του ανοσοποιητικού τους συστήματος να καταπολεμήσει λοιμώξεις ή που εκθέτουν τους πνεύμονές τους σε μικροοργανισμούς. Οι κύριοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:

• Ηλικία: Τα βρέφη και τα μικρά παιδιά, καθώς και οι ηλικιωμένοι άνω των 65 ετών, είναι πιο επιρρεπείς στην πνευμονία λόγω ανώριμου ή εξασθενημένου ανοσοποιητικού συστήματος.
• Χρόνια Νοσήματα: Άτομα με χρόνιες παθήσεις όπως το άσθμα, η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), ο διαβήτης, οι καρδιακές παθήσεις και οι νεφρικές νόσοι έχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης πνευμονίας. Αυτές οι παθήσεις μειώνουν την άμυνα του οργανισμού έναντι λοιμώξεων.
• Εξασθενημένο Ανοσοποιητικό Σύστημα: Όσοι έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, όπως οι καρκινοπαθείς, οι ασθενείς με HIV/AIDS, ή εκείνοι που λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα (π.χ., για μεταμοσχεύσεις), διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για πνευμονία.
• Κάπνισμα: Το κάπνισμα βλάπτει τους πνεύμονες και τις φυσικές άμυνες του αναπνευστικού συστήματος, καθιστώντας τους καπνιστές πιο ευάλωτους σε λοιμώξεις, συμπεριλαμβανομένης της πνευμονίας.
• Πρόσφατη Αναπνευστική Λοίμωξη: Πρόσφατες ιώσεις του ανώτερου αναπνευστικού, όπως το κρυολόγημα ή η γρίπη, μπορούν να εξασθενήσουν τους αεραγωγούς και να επιτρέψουν στα βακτήρια να εισχωρήσουν στους πνεύμονες, οδηγώντας σε πνευμονία.
• Νοσοκομειακή Νοσηλεία: Οι ασθενείς που νοσηλεύονται, ειδικά εκείνοι που είναι διασωληνωμένοι ή χρησιμοποιούν αναπνευστική υποστήριξη, έχουν αυξημένο κίνδυνο για νοσοκομειακή πνευμονία. Τα μικρόβια στα νοσοκομεία είναι συχνά πιο ανθεκτικά και δύσκολα στην αντιμετώπιση.
• Εισρόφηση: Άτομα που έχουν δυσκολία να καταπιούν σωστά (π.χ., λόγω εγκεφαλικού, χρήσης αλκοόλ ή ναρκωτικών) κινδυνεύουν να εισπνεύσουν τροφή, υγρά ή σάλιο στους πνεύμονες, προκαλώντας πνευμονία από εισρόφηση.
• Συνθήκες Συνωστισμού: Άτομα που ζουν ή εργάζονται σε συνωστισμένα περιβάλλοντα, όπως νοσοκομεία, φυλακές ή καταφύγια, είναι πιο πιθανό να εκτεθούν σε μικρόβια που προκαλούν πνευμονία.

Οργανισμοί που Προκαλούν Πνευμονία:

Οι πιο συνηθισμένες αιτίες πνευμονίας είναι ιογενείς, όπως η γρίπη, ο αναπνευστικός συγκυτιακός ιός (RSV) και ο κορωνοϊός SARS-CoV-2, ειδικά τον χειμώνα. Αν και οι βακτηριακές πνευμονίες είναι λιγότερο συχνές από τις ιογενείς, είναι συνήθως πιο σοβαρές. Υπάρχουν δύο τύποι βακτηριακών πνευμονιών: οι τυπικές και οι άτυπες. Τα τυπικά βακτήρια, όπως ο πνευμονιόκοκκος, ανταποκρίνονται σε κοινά αντιβιοτικά όπως οι βήτα-λακτάμες. Αντίθετα, τα άτυπα βακτήρια, όπως το Μυκόπλασμα της πνευμονίας και η Λεγεωνέλλα, είναι δύσκολο να απομονωθούν σε καλλιέργειες και δεν ανταποκρίνονται σε βήτα-λακτάμες.

Οι μυκητιασικές πνευμονίες είναι σπάνιες στον γενικό πληθυσμό, αλλά εμφανίζονται σε άτομα με σημαντική ανοσοκαταστολή, όπως ασθενείς με HIV/AIDS, άτομα που έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση οργάνων ή ασθενείς με ουδετεροπενία (χαμηλά επίπεδα ουδετερόφιλων).

Οι πιο συχνοί ιοί, βακτήρια και μύκητες που προκαλούν πνευμονία:

Ορισμένες συνθήκες ζωής, εκθέσεις ή προϋπάρχουσες ιατρικές καταστάσεις μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης πνευμονίας από συγκεκριμένους οργανισμούς. Για παράδειγμα, οι ασθενείς με διαταραχή χρήσης αλκοόλ, οι καπνιστές ή οι ασθενείς με χρόνιες πνευμονοπάθειες έχουν διαφορετικό προφίλ παθογόνων σε σύγκριση με τους υγιείς πληθυσμούς. Επίσης, η έκθεση σε περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως τα ζώα ή ταξίδια σε συγκεκριμένες περιοχές, μπορεί να ευνοήσει τη λοίμωξη από ειδικά παθογόνα.

Καταστάσεις, Έξεις και Παθογόνα

Συμπτώματα της Πνευμονίας

Η πνευμονία μπορεί να προκαλέσει μια ποικιλία συμπτωμάτων, τα οποία εξαρτώνται από τον τύπο του μικροοργανισμού που την προκαλεί και τη σοβαρότητα της λοίμωξης. Τα πιο κοινά συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Βήχας: Ο βήχας μπορεί να είναι είτε παραγωγικός (με πτύελα) είτε ξηρός, ανάλογα με τον τύπο της πνευμονίας. Σε βακτηριακές πνευμονίες, ο βήχας είναι συχνά παραγωγικός, με πτύελα που μπορεί να είναι κιτρινοπράσινα ή ακόμα και να περιέχουν αίμα (αιμόπτυση). Σε ιογενείς ή άτυπες βακτηριακές πνευμονίες, ο βήχας είναι συχνά ξηρός ή με ελάχιστα πτύελα.
• Δύσπνοια: Οι ασθενείς μπορεί να παρουσιάσουν δυσκολία στην αναπνοή που ποικίλλει από ήπια έως σοβαρή. Σε σοβαρές περιπτώσεις, η δύσπνοια μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλά επίπεδα οξυγόνου στο αίμα (υποξαιμία), κάτι που γίνεται εμφανές από την ανάγκη για χορήγηση οξυγόνου ή ακόμα και αναπνευστική υποστήριξη σε νοσοκομείο.
• Πόνος στο στήθος: Οι ασθενείς συχνά αναφέρουν πόνο στο στήθος που επιδεινώνεται κατά την αναπνοή ή τον βήχα. Ο πόνος αυτός προέρχεται από τη φλεγμονή του υπεζωκότα (πλευριτικός πόνος) και είναι χαρακτηριστικός για την πνευμονία. Μπορεί να γίνει εντονότερος με βαθιές αναπνοές και βήχα.
• Πυρετός και ρίγη: Οι περισσότεροι ασθενείς με πνευμονία εμφανίζουν υψηλό πυρετό, συχνά συνοδευόμενο από ρίγη και εφίδρωση. Ο πυρετός μπορεί να είναι υψηλός σε βακτηριακές πνευμονίες, ενώ σε ιογενείς μπορεί να είναι χαμηλότερος ή να απουσιάζει.
• Κόπωση και κακουχία: Η κόπωση και η γενική αίσθηση κακουχίας είναι σχεδόν πάντα παρόντες στην πνευμονία. Οι ασθενείς μπορεί να αισθάνονται εξαιρετικά αδύναμοι, χωρίς ενέργεια, και ανήμποροι να εκτελέσουν καθημερινές δραστηριότητες.
• Σύγχυση και λήθαργος: Σε ηλικιωμένους ασθενείς ή άτομα με υποκείμενα νοσήματα, τα συμπτώματα της πνευμονίας μπορεί να είναι άτυπα και να περιλαμβάνουν σύγχυση, λήθαργο ή μείωση της νοητικής κατάστασης αντί για τα κλασικά συμπτώματα της δύσπνοιας και του πυρετού.

Διάγνωση της Πνευμονίας

Η διάγνωση της πνευμονίας μπορεί να βασιστεί σε σημαντικό βαθμό στο ιστορικό, στα κλινικά ευρήματα και σε μια ακτινογραφία θώρακος. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστούν επιπλέον εξετάσεις, είτε για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση, είτε για την ταυτοποίηση του παθογόνου οργανισμού. Εδώ είναι οι πιο κοινές εξετάσεις που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση της πνευμονίας:

Κλινική Εξέταση

Η κλινική εξέταση είναι το πρώτο βήμα. Ο γιατρός μπορεί να χρησιμοποιήσει το στηθοσκόπιο για να ακούσει αν υπάρχουν ανώμαλοι ήχοι στους πνεύμονες, όπως υγροί ρόγχοι, που μπορεί να υποδηλώνουν συσσώρευση υγρού ή πύου στις κυψελίδες

Ακτινογραφία Θώρακος

Η ακτινογραφία θώρακος είναι μία από τις πιο κοινές και πρώτες εξετάσεις για την επιβεβαίωση της πνευμονίας. Δείχνει εάν υπάρχουν περιοχές στους πνεύμονες με συσσώρευση υγρού ή φλεγμονή (πνευμονικές διηθήσεις). Η λοβώδης πνευμονία συνήθως εμφανίζεται με σαφή, εντοπισμένη φλεγμονή σε έναν λοβό, ενώ η άτυπη πνευμονία μπορεί να έχει διάχυτες διηθήσεις.

Ανάλυση Αίματος

Οι αιματολογικές εξετάσεις είναι χρήσιμες για τη διάγνωση της πνευμονίας. Αυξημένα λευκά αιμοσφαίρια (WBC) στη γενική αίματος συνήθως υποδεικνύουν βακτηριακή πνευμονία, ενώ φυσιολογικά ή χαμηλά WBC τείνουν να δείχνουν προς μια ιογενή πνευμονία. Η προκαλσιτονίνη είναι επίσης χρήσιμη, καθώς είναι αυξημένη στις βακτηριακές πνευμονίες και φυσιολογική στις ιογενείς πνευμονίες.

Έλεγχος Οξυγόνου

ο οξύμετρο χρησιμοποιείται για τη μέτρηση των επιπέδων οξυγόνου στο αίμα. Η πνευμονία μπορεί να προκαλέσει υποξαιμία (χαμηλά επίπεδα οξυγόνου), που μπορεί να χρειάζεται χορήγηση οξυγόνου. Εάν τα επίπεδα είναι χαμηλά, μπορεί να χρειαστεί και ανάλυση αερίων αίματος για να εκτιμηθεί η οξυγόνωση και η κατάσταση των πνευμόνων πιο λεπτομερώς

Μικροβιολογικές Καλλιέργειες Πτυέλων

Η καλλιέργεια πτυέλων είναι σημαντική για την ταυτοποίηση του βακτηρίου που προκαλεί την πνευμονία. Ζητείται από τον ασθενή να βήξει και να παράγει δείγμα πτυέλων, το οποίο στη συνέχεια καλλιεργείται για τον εντοπισμό του μικροβίου.

Καλλιέργειες Αίματος

Οι καλλιέργειες αίματος είναι χρήσιμες σε σοβαρές περιπτώσεις πνευμονίας για να εντοπιστεί εάν τα βακτήρια έχουν περάσει στην κυκλοφορία του αίματος (σηψαιμία). Η ταυτοποίηση του βακτηρίου μπορεί να βοηθήσει στη σωστή επιλογή αντιβιοτικών.

Αντιγόνα Ούρων

Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να ελεγxθούν τα ούρα για την παρουσία αντιγόνων για τον πνευμονιόκοκκο (Streptococcus pneumoniae) και τη Λεγεωνέλλα (Legionella). Αυτά τα τεστ βοηθούν στην ταχεία διάγνωση βακτηριακών αιτιών πνευμονίας χωρίς να χρειάζεται να περιμένει κανείς τα αποτελέσματα των καλλιεργειών.

Μοριακός Έλεχγος

Η εξέταση PCR από δείγμα του αναπνευστικού χρησιμοποιείται για την ταχεία και ακριβή ταυτοποίηση πολλών αναπνευστικών ιών και βακτηρίων που προκαλούν πνευμονία. Αυτή η μέθοδος επιτρέπει τον εντοπισμό του γενετικού υλικού των μικροοργανισμών σε σύντομο χρόνο, βοηθώντας στη γρήγορη διάγνωση και την κατάλληλη θεραπεία. Συνήθως χρησιμοποιείται φαρυγγικό ή ρινικό επίχρισμα, το οποίο λαμβάνεται με μια μπατονέτα.

Πίνακας Αναπνευστικών Παθογόνων που Μπορούν να Ταυτοποιηθούν μέσω PCR

Αξονική Τομογραφία Θώρακα (CT)

Σε πιο περίπλοκες περιπτώσεις, όταν η ακτινογραφία δεν είναι αρκετά διαφωτιστική, η αξονική τομογραφία μπορεί να παράσχει λεπτομερέστερη εικόνα των πνευμόνων, δείχνοντας λεπτομέρειες που δεν φαίνονται στην ακτινογραφία, όπως αποστήματα ή άλλες βλάβες.

Βρογχοσκόπηση

Η βρογχοσκόπηση χρησιμοποιείται κυρίως σε σοβαρές ή ανεξήγητες περιπτώσεις πνευμονίας. Πρόκειται για μια εξέταση κατά την οποία εισάγεται ένα λεπτό σωληνάκι στους αεραγωγούς για να πάρει δείγματα από τους πνεύμονες ή για να εξετάσει τους αεραγωγούς άμεσα.

Καταστάσεις που Μπορεί να Μιμούνται την Πνευμονία 

Υπάρχουν αρκετές καταστάσεις που μπορεί να μιμούνται την πνευμονία. Αυτές οι παθολογικές καταστάσεις μπορεί να παρουσιάζουν παρόμοια κλινικά συμπτώματα, όπως βήχα, δύσπνοια, και πόνο στο στήθος. Είναι σημαντικό να γίνει σωστή διαφορική διάγνωση, καθώς αυτές οι καταστάσεις απαιτούν διαφορετική θεραπεία. Ας δούμε μερικές από τις πιο συχνές παθολογίες που μπορεί να μιμούνται την πνευμονία: 

1. Καρκίνος του Πνεύμονα: μπορεί να προκαλέσει παρόμοια συμπτώματα με την πνευμονία, όπως βήχα, αιμόπτυση, και πόνο στο στήθος. Στην απεικονιστική εξέταση, οι όγκοι μπορεί να εμφανίζονται ως μάζες ή διηθήσεις, που μπορούν να μιμηθούν την εικόνα μιας λοίμωξης. Επομένως, όταν τα συμπτώματα επιμένουν παρά την αντιβιοτική θεραπεία, ο καρκίνος του πνεύμονα πρέπει να ληφθεί υπόψη. 
2. Πνευμονική Εμβολή: προκαλείται από θρόμβο αίματος που φράζει τις αρτηρίες στους πνεύμονες και μπορεί να προκαλέσει έντονη δύσπνοια, πόνο στο στήθος, και βήχα. Στην ακτινογραφία θώρακος, η εικόνα μπορεί να είναι φυσιολογική ή να δείχνει περιοχές ελλιπούς αιμάτωσης, παρόμοια με εκείνες της πνευμονίας. Η αξονική τομογραφία θώρακος με αγγειογραφία (CTPA) είναι απαραίτητη για τη διάγνωση. 
3. Πνευμονικό Οίδημα: συμβαίνει όταν υγρό συσσωρεύεται στους πνεύμονες λόγω καρδιακής ανεπάρκειας. Μπορεί να προκαλέσει δύσπνοια και ακροαστικά ευρήματα που μιμούνται την πνευμονία. Ωστόσο, το πνευμονικό οίδημα συνήθως συνοδεύεται από άλλα συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας, όπως οίδημα κάτω άκρων και δυσκολία στην αναπνοή σε ύπτια θέση.  
4. Παρόξυνση Χρόνιας Αποφρακτικής Πνευμονοπάθειας (ΧΑΠ) Η παρόξυνση της ΧΑΠ μπορεί να παρουσιάσει παρόμοια συμπτώματα με την πνευμονία, όπως βήχα, δύσπνοια και αυξημένη παραγωγή πτυέλων.
5. Βρογχιεκτασίες:είναι μια χρόνια πάθηση που προκαλεί τη διεύρυνση και φλεγμονή των αεραγωγών. Προκαλούν χρόνιο βήχα με παραγωγή πτυέλων και επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις, που μπορεί να μοιάζουν με τα συμπτώματα της πνευμονίας. Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με αξονική τομογραφία θώρακος, που δείχνει την ανώμαλη διαστολή των βρόγχων. 
6. Χημική Πνευμονίτιδα ή Πνευμονίτιδα από Εισρόφηση: Η χημική πνευμονίτιδα συμβαίνει όταν εισπνεύσουμε τοξικές ουσίες ή αναθυμιάσεις, ενώ η πνευμονίτιδα από εισρόφηση προκύπτει όταν υγρά, τροφή ή γαστρικά υγρά εισέρχονται στους πνεύμονες. Αυτές οι καταστάσεις προκαλούν φλεγμονή που μοιάζει με πνευμονία, με παρόμοια συμπτώματα, όπως βήχα και δύσπνοια. 
7. Διάμεσες Πνευμονοπάθειες είναι χρόνιες παθήσεις των πνευμόνων που προκαλούν προοδευτική δύσπνοια και ξηρό βήχα. Η απεικονιστική εξέταση δείχνει διάχυτες διηθήσεις στους πνεύμονες, που μπορεί να μιμούνται την πνευμονία. Ωστόσο, η πορεία της νόσου είναι πιο αργή και απαιτεί διαφορετική προσέγγιση στη θεραπεία. 

Διαχείριση της Πνευμονίας: Σε Εξωτερική Βάση ή Στο Νοσοκομείο ;

Η απόφαση για το αν ένας ασθενής με πνευμονία πρέπει να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο ή να αντιμετωπιστεί ως εξωτερικός ασθενής (δηλαδή στο σπίτι), εξαρτάται από τη σοβαρότητα της κατάστασης, τις συννοσηρότητες του ασθενούς και άλλους παράγοντες κινδύνου.

Ασθενείς με ήπια πνευμονία μπορούν να αντιμετωπιστούν ως εξωτερικοί ασθενείς εφόσον έχουν σταθερή αιμοδυναμική, δηλαδή φυσιολογική αρτηριακή πίεση και παλμούς, επαρκή οξυγόνωση χωρίς να χρειάζονται συμπληρωματικό οξυγόνο, απουσία σοβαρών συννοσηροτήτων όπως καρδιακή ή νεφρική ανεπάρκεια, και είναι σε θέση να συμμορφώνονται στη θεραπεία τους, λαμβάνοντας σωστά την αγωγή τους με παρακολούθηση από γιατρό. Αντίθετα, εσωτερική νοσηλεία μπορεί να χρειαστούν ασθενείς με αιμοδυναμική αστάθεια (χαμηλή πίεση, ταχυκαρδία, σημάδια σηψαιμίας), αναπνευστική ανεπάρκεια (υποξαιμία που απαιτεί οξυγονοθεραπεία), σοβαρές συννοσηρότητες, άτομα άνω των 65 ετών, ή ασθενείς που δεν μπορούν να φροντίσουν επαρκώς τον εαυτό τους στο σπίτι.

Πώς Αντιμετωπίζονται οι Ιογενείς Πνευμονίες;

Για τις ιογενείς πνευμονίες, δεν υπάρχει ειδική θεραπεία, εκτός από τις περιπτώσεις του ιού της γρίπης και του κορωνοϊού SARS-CoV-2. Για τους περισσότερους άλλους ιούς που προκαλούν πνευμονία, όπως οι παραγριπικοί ιοί, οι ρινοϊοί και οι αδενοϊοί, η θεραπεία βασίζεται κυρίως σε υποστηρικτική φροντίδα, η οποία περιλαμβάνει ενυδάτωση, οξυγονοθεραπεία αν είναι απαραίτητο, και παρακολούθηση της αναπνευστικής λειτουργία

Πως Αντιμετωπίζονται οι Βακτηριακές Πνευμονίες;

Οι βακτηριακές πνευμονίες αντιμετωπίζονται με αντιβιοτική θεραπεία, που στοχεύει συγκεκριμένα βακτήρια. Το είδος του αντιβιοτικού εξαρτάται από το ποιο βακτήριο προκαλεί τη λοίμωξη. Συνήθως, ξεκινάει με μια εμπειρική θεραπεία, η οποία είναι μια αρχική αντιμετώπιση πριν από την ακριβή ταυτοποίηση του υπεύθυνου μικροοργανισμού. Η εμπειρική θεραπεία επιλέγεται με βάση την κλινική εικόνα του ασθενούς και τα πιο κοινά μικρόβια που προκαλούν πνευμονία. Όταν υπάρχει απομόνωση του παθογόνου με καλλιέργειες ή άλλες διαγνωστικές μεθόδους, η θεραπεία γίνεται πιο στοχευμένη και προσαρμόζεται ανάλογα με την ευαισθησία του μικροοργανισμού στα αντιβιοτικά.

Η διάρκεια της θεραπείας για βακτηριακή πνευμονία ποικίλει ανάλογα με τη σοβαρότητα της λοίμωξης, αλλά συνήθως κυμαίνεται μεταξύ 7 και 14 ημερών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να είναι πιο σύντομη ή παρατεταμένη, ανάλογα με την ανταπόκριση του ασθενούς στη θεραπεία.

πίνακας με τα πιο συχνά αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται στις πνευμονίες και το φάσμα κάλυψής τους:

Επιπλοκές της Πνευμονίας

Η πνευμονία είναι μια σοβαρή λοίμωξη των πνευμόνων που μπορεί να προκαλέσει πολλές επιπλοκές, ιδιαίτερα σε ευάλωτους πληθυσμούς, όπως τα ηλικιωμένα άτομα, οι ασθενείς με χρόνια νοσήματα ή όσοι έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα. Οι επιπλοκές μπορούν να κυμαίνονται από ήπιες έως σοβαρές, και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι απειλητικές για τη ζωή. Ας εξετάσουμε μερικές από τις πιο κοινές επιπλοκές της πνευμονίας:

1. Πλευρίτιδα και Πλευριτική Συλλογή: Η πλευρίτιδα είναι η φλεγμονή της επικάλυψης των πνευμόνων (υπεζωκότα). Όταν συμβεί αυτό, μπορεί να συγκεντρωθεί υγρό στον χώρο μεταξύ των πνευμόνων και του θωρακικού τοιχώματος, γνωστό ως πλευριτική συλλογή. Αυτό το υγρό μπορεί να προκαλέσει πόνο στο στήθος και δυσκολία στην αναπνοή. Αν το υγρό μολυνθεί, η κατάσταση ονομάζεται εμπύημα, και συνήθως χρειάζεται παροχέτευση.
2. Απόστημα Πνεύμονα: Ένα απόστημα πνεύμονα συμβαίνει όταν σχηματίζεται κοιλότητα γεμάτη με πύον στον ιστό του πνεύμονα. Τα αποστήματα είναι συχνότερα σε ασθενείς με προηγούμενα προβλήματα υγείας, όπως διαταραχή κατάποσης ή χρόνια χρήση αλκοόλ.
3. Σηψαιμία: Η σηψαιμία είναι μια επικίνδυνη επιπλοκή της πνευμονίας, όπου η λοίμωξη εξαπλώνεται στο αίμα και προκαλεί συστηματική φλεγμονώδη απόκριση. Η σηψαιμία μπορεί να οδηγήσει σε σηπτικό σοκ, μια κατάσταση όπου τα όργανα του σώματος δεν λαμβάνουν αρκετό οξυγόνο και αίμα, και απαιτεί εντατική νοσηλεία. Η σηψαιμία μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή και συχνά απαιτεί τη χρήση αντιβιοτικών ευρέως φάσματος και υποστηρικτική φροντίδα στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ).
4. Αναπνευστική Ανεπάρκεια:Σε βαριές περιπτώσεις πνευμονίας, οι πνεύμονες δεν μπορούν να ανταλλάξουν επαρκώς οξυγόνο και διοξείδιο του άνθρακα, οδηγώντας σε αναπνευστική ανεπάρκεια. Οι ασθενείς με αναπνευστική ανεπάρκεια μπορεί να χρειαστούν οξυγονοθεραπεία ή ακόμα και μηχανικό αερισμό για να υποστηριχθεί η αναπνευστική τους λειτουργία.

Συμπέρασμα

Ευχαριστούμε που διαβάσατε μέχρι εδώ! Αν θέλετε να μάθετε τρόπους για να κρατήσετε τα πνευμόνια σας υγιή διαβάστε αυτό το άρθρο με συμβουλές για την πρόληψη της πνευμονίας.